هر روزه اخبار جدیدی در مورد حملات و تهدیدات کامپیوتری در رسانه های مختلف انتشار می یابد. این تهدیدات شامل ویروس های جدید و یا انواع هک و نفوذ در سیستم های کامپیوتری است. انتشار این گونه اخبار باعث شیوع اضطراب و نگرانی در بین کاربرانی می شود که به صورت مستمر از کامپیوتر بهره می گیرند و یا اطلاعاتی ارزشمند بر روی کامپیوترهای خود دارند. 
در این مقاله سعی شده چند نکته که در رابطه با امنیت کامپیوتر اهمیت اساسی دارند به صورت مختصر شرح داده شوند. یک کاربر در صورت رعایت این نکات می تواند تا حدود زیادی از حفظ امنیت سیستم کامپیوتری خود مطمئن باشد. در رابطه با بعضی از نکات که توضیحات بیشتری لازم بوده، مقالات جامع تری معرفی گردیده اند. 

1. استفاده از نرم افزارهای محافظتی (مانند ضدویروس ها) و به روز نگه داشتن آنها 

از وجود ضدویروس بر روی دستگاه خود اطمینان حاصل کنید. این نرم افزارها برای محافظت از کامپیوتر در برابر ویروس های شناخته شده به کارمی روند و در صورت استفاده از آنها کاربر نیاز به نگرانی در مورد ویروس ها نخواهد داشت. در شرایطی که روزانه ویروس های جدید تولید شده و توزیع می شوند، نرم افزارهای ضدویروس برای تشخیص و از بین بردن آنها باید به صورت منظم به روز شوند. برای این کار می توان به سایت شرکت تولید کننده ضدویروس مراجعه کرد و اطلاعات لازم در مورد نحوه به روز رسانی و نیز فایل های جدید را دریافت نمود. عموما نرم افزارهای ضدویروس ابزار های به روز رسانی و زمان بندی این فرایند را در خود دارند. برای مطالعه بیشتر در مورد ویروس ها و آشنایی با طرز کار و قابلیت های ضدویروس ها به سایت گروه امداد امنیت کامپیوتری ایران مراجعه نمایید. 

2. باز نکردن نامه های دریافتی از منابع ناشناس 

این قانون ساده را پیروی کنید، «اگر فرستنده نامه را نمی شناسید، نسبت به نامه و پیوست های آن بسیار با دقت عمل نمایید». هرگاه یک نامه مشکوک دریافت کردید، بهترین عمل حذف کل نامه همراه با پیوست های آن است. 

برای امنیت بیشتر حتی اگر فرستنده نامه آشنا باشد هم باید با احتیاط بود. اگر عنوان نامه نا آشنا و عجیب باشد، و بالاخص در صورتی که نامه حاوی لینک های غیرمعمول باشد باید با دقت عمل کرد. ممکن است دوست شما به صورت تصادفی ویروسی را برای شما فرستاده باشد. ویروس “I Love You” دقیقا به همین صورت میلیون ها کامپیوتر را در سراسر دنیا آلوده نمود. تردید نکنید، نامه های مشکوک را پاک نمایید. 

مقالات محافظت در برابر خطرات ایمیل 1 و 2 به صورت مفصل در رابطه با این موضوع نگاشته شده است. 

3. استفاده از گذرواژه های مناسب 

گذرواژه تنها در صورتی دسترسی غریبه ها به منابع موجود را محدود می کند که حدس زدن آن به سادگی امکان پذیر نباشد. گذرواژه های خود را در اختیار دیگران قرار ندهید و از یک گذرواژه در بیشتر از یک جا استفاده نکنید. در این صورت اگر یکی از گذرواژه های شما لو برود، همه منابع در اختیار شما در معرض خطر قرار نخواهند گرفت. قانون طلایی برای انتخاب گذرواژه شامل موارد زیر است: 

• گذرواژه باید حداقل شامل 8 حرف بوده، حتی الامکان کلمه ای بی معنا باشد. در انتخاب این کلمه اگر از حروف کوچک، بزرگ و اعداد استفاده شود (مانند xk27D8Fy) ضریب امنیت بالا تر خواهد رفت. 

• به صورت منظم گذرواژه های قبلی را عوض نمایید. 

• گذرواژه خود را در اختیار دیگران قرار ندهید. 

در مقاله انتخاب و محافظت از کلمات عبور نکات دقیق تری در این رابطه بیان شده است. 

4. محافظت از کامپیوتر در برابر نفوذ با استفاده از حفاظ(Firewall) 

حفاظ دیواری مجازی بین سیستم کامپیوتری و دنیای بیرون ایجاد می کند. این محصول به دو صورت نرم افزاری و سخت افزاری تولید می شود و برای حفاظت کامپیوترهای شخصی و نیز شبکه ها به کار می رود. حفاظ داده های غیر مجاز و یا داده هایی که به صورت بالقوه خطرناک می باشند را فیلتر کرده و سایر اطلاعات را عبور می دهد. علاوه بر این حفاظ در شرایطی که کامپیوتر به اینترنت وصل است، مانع دسترسی افراد غیرمجاز به کامپیوتر می شود. 

مقاله مقدمه ای بر فایروال به معرفی نحوه عملکرد حفاظ ها می پردازد و یکی از رایج ترین حفاظ های شخصی در مقاله حفاظ شخصی ZoneAlarm معرفی شده است. 

5. خودداری از به اشتراک گذاشتن منابع کامپیوتر با افراد غریبه 

سیستم های عامل این امکان را برای کاربران خود فراهم می آورند که با هدف به اشتراک گذاری فایل، دسترسی دیگران را از طریق شبکه و یا اینترنت به دیسک سخت محلی فراهم آورند. این قابلیت امکان انتقال ویروس از طریق شبکه را فراهم می آورد. از سوی دیگر در صورتی که کاربر دقت کافی را در به اشتراک گذاشتن فایل ها به عمل نیاورد، امکان مشاهده فایل های خود را به دیگرانی که مجاز نیستند ایجاد می کند. بنابراین درصورتی که نیاز واقعی به این قابلیت ندارید، به اشتراک گذاری فایل را متوقف نمایید. 

6. قطع اتصال به اینترنت در مواقع عدم استفاده 

به خاطر داشته باشید که بزرگ راه دیجیتال یک مسیر دوطرفه است و اطلاعات ارسال و دریافت می شوند. قطع اتصال کامپیوتر به اینترنت در شرایطی که نیازی به آن نیست احتمال اینکه کسی به دستگاه شما دسترسی داشته باشد را از بین می برد. 

7. تهیه پشتیبان از داده های موجود بر روی کامپیوتر 

همواره برای از بین رفتن اطلاعات ذخیره شده بر روی حافظه دستگاه خود آمادگی داشته باشید. امروزه تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری متنوعی برای تهیه نسخه های پشتیبان توسعه یافته اند که با توجه به نوع داده و اهمیت آن می توان از آنها بهره گرفت. بسته به اهمیت داده باید سیاست گذاری های لازم انجام شود. در این فرایند تجهیزات مورد نیاز و زمان های مناسب برای تهیه پشتیبان مشخص می شوند. علاوه بر این باید همواره دیسک های Start up در دسترس داشته باشید تا در صورت وقوع اتفاقات نامطلوب بتوانید در اسرع وقت سیستم را بازیابی نمایید. 

8. گرفتن منظم وصله های امنیتی(Patches) 

بیشتر شرکت های تولید کننده نرم افزار هر از چند گاهی نرم افزارهای به روز رسان و وصله های امنیتی جدیدی را برای محصولات خود ارائه می نمایند. با گذر زمان اشکالات جدید در نرم افزارهای مختلف شناسایی می شوند که امکان سوءاستفاده را برای هکرها بوجود می آورند. پس از شناسایی هر اشکالی شرکت تولید کننده محصول اقدام به نوشتن وصله های مناسب برای افزایش امنیت و از بین بردن راه های نفوذ به سیستم می کنند. این وصله ها بر روی سایت های وب شرکت ها عرضه می شود و کاربران باید برای تامین امنیت سیستم خود همواره آخرین نسخه های وصله ها را گرفته و بر روی سیستم خود نصب کنند. برای راحتی کاربران ابزارهایی توسعه داده شده اند که به صورت اتوماتیک به سایت های شرکت های تولید کننده محصولات وصل شده، لیست آخرین وصله ها را دریافت می نمایند. سپس با بررسی سیستم موجود نقاط ضعف آن شناسایی و به کاربر اعلام می شود. به این ترتیب کاربر از وجود آخرین نسخه های به روز رسان آگاه می شود. 

9. بررسی منظم امنیت کامپیوتر 

در بازه های زمانی مشخص وضعیت امنیتی سیستم کامپیوتری خود را مورد ارزیابی قرار دهید. انجام این کار در هر سال حداقل دو بار توصیه می شود. بررسی پیکربندی امنیتی نرم افزارهای مختلف شامل مرورگرها و حصول اطمینان از مناسب بودن تنظیمات سطوح امنیتی در این فرایند انجام می شوند. 

10. حصول اطمینان از آگاهی اعضای خانواده و یا کارمندان از نحوه برخورد با کامپیوترهای آلوده 

هر کسی که از کامپیوتر استفاده می کند باید اطلاعات کافی در مورد امنیت داشته باشد. چگونگی استفاده از ضدویروس ها و به روز رسانی آنها، روش گرفتن وصله های امنیتی و نصب آنها و چگونگی انتخاب گذرواژه مناسب از جمله موارد ضروری می باشد. 

کامپیوتر های نسل اول :

     بعد از جنگ جهانی دوم جنبش و تحرک جدیدی برای ساختن ماشین های سریعتر و قوی تر به وجود آمد و این بخاطر درگیری روز افزون بشر به کارهای اداری و تجاری با حجم زیاد و محاسبات پیچیده و وسیع علمی بود .

      اولین ماشین محاسبه به نام کامپیوتر در سال 1944 در دانشگاه هاروارد توسط هاوارد آیکن و در سال 1946 نوع کاملتر آن در دانشگاه پنسیلوانیا بنام ایناک برای حل مسائل مربوط به انفجار جهت اداره ی اردنانس ارتش آمریکا توسط دکتر ماچلی و اکرت ساخته و تکمیل شد . در این ماشین 19000 لامپ خلاء استفاده شده بود و برای انرژی مصرفی لامپ ها و همچنین دستگاه های تهویه و خنک کننده ماشین حدود 130 کیلو وات انرژی الکتریکی مصرف می شد . ماشین دارای حجم زیادی بود و سطحی معادل 9015 متر مربع را اشغال می کرد لیکن سرعت زیادی داشت و 5000 جمع و 350 ضرب را در مدت 1 ثانیه انجام می داد .

     در سال 1952 اولین کامپیوتری که قادر به ذخیره کردن برنامه بود به نام ادواک توسط دکتر نیومن ساخته شد که اساس کامپیوتر های امروزی قرار گرفت . در سال 1948 کامپیوتر تازه ای توسط شرکت IBM  در آمریکا ساخته شد که سرعت عمل زیادی داشت . در سال 1954 یک کامپیوتر کوچک به نام IBM650  به بازار آمد که در ظرف 5 سال 2000 دستگاه آن به فروش رفت و ماشین دیگری به نام UNIVAC4  نیز به مقدار زیادی تولید گردید .

مشخصات کلی کامپیوتر های نسل اول :

1 – سرعت عمل آن ها حدود یک هزارم ثانیه بود .

2 – حافظه ی آنها دارای ظرفیت 2000 تا 4000 کلمه بود .

3 – دارای کاربرد های ویژه ی تک منظوره بودند .

4 – کلیه ی برنامه ها به زبان ماشین نوشته می شد .

5 – لامپ خلاء و رله در آن ها به عنوان حافظه به کار رفت .

کامپیوتر های نسل دوم :

     در اوایل دهه ی 1950 با ورود ترانزیستور به بازار و استفاده از آن در کامپیوتر و به کار بردن حلقه های کوچک مغناطیسی به عنوان حافظه ی ماشین ها تغییرات عمده ای در آن

ها ایجاد گردید . ترانزیستور ، کامپیوتر های جدید را کوچکتر ، سبک تر و قابل اعتماد تر کرد و مصرف برق آن را نیز به مقدار زیاد کاهش داد و کاربرد حلقه های مغناطیسی به عنوان حافظه نیز سرعت فراوانی به آن بخشید . از آن زمان به بعد شرکت های سازنده تلاش کردند کامپیوتر هایی به بازار عرضه کنند که جواب گوی اغلب امور در زمینه های تجاری و علمی یا همه منظوره باشند . اولین سری این کامپیوتر ها که ترانزیستور در آن ها به کار رفت در سال 1959 عرضه شد . این سری از کامپیوتر ها به کامپیوتر های نسل دوم معروف شدند . از ماشین های معروف این نسل ، می توان از IBM 1401  و IBM 620  و IBM 7000  نام برد .

مشخصات کلی کامپیوتر های نسل دوم :

1 – ترانزیستور در آن ها به کار برده شد .

2 – سرعت آن ها حدود یک میلیونیم ثانیه بود .

3 – ظرفیت حافظه ی آن ها حدود 3000 کلمه بود و حافظه های کمکی نیز به وجود آمدند .

4 – دارای جنبه ی کاربرد های عمومی یا همه منظوره بودند .

5 – زبان های برنامه نویسی آن ها بسیار آسان بود .

6 – دارای حجم بسیار کمتری بودند .

7 – از حلقه های کوچک مغناطیسی به عنوان حافظه در آن ها استفده شد .

کامپیوتر های نسل سوم :

     برای ساختن کامپیوتر های سریع تر و قوی تر کوشش ها همچنان ادامه داشت تا در اوایل سال 1960 اولین کامپیوتر نسل سوم به بازار عرضه شد . این کامپیوتر از سری IBM 360  بود که برای ساختن آن پنج میلیارد دلار سرمایه گذاری شد و بزرگ ترین پروژه ی مالی بخش خصوصی تا آن زمان بود . این کامپیوتر ها که مدل های گوناگونی از نظر

سرعت و ظرفیت کار داشت ، در هر دو امور تجاری و علمی قابل استفاده بود . جدید ترین تحول در تکامل کامپیوتر ها در این نسل ساختن وسایل ضبط اطلاعات با قابلیت دسترسی مستقیم بود . به این ترتیب که کامپیوتر قادر شد به هر یک از اجزاء اطلاعات ذخیره شده در یک مجموعه ی عظیم اطلاعاتی در کسری از ثانیه به اطلاعات دسترسی پیدا کند . علاوه بر آن در این نسل کامپیوتر ها سعی شده که قطعات مدارها را هر چه کوچکتر و کم حجم تر سازند و برای این منظور از مدارهای مجتمع استفاده کردند .

مشخصات کلی کامپیوتر های نسل سوم :

1 – پیشرفت های سخت افزار :

الف ) مینیاتوری کردن ( تقلیل حجم و اندازه ی دستگاه ها و اجزاء آن ها )

ب ) افزایش ظرفیت حافظه به چندین برابر قبل

ج ) استفاده از دستگاه های واسطه با قابلیت دسترسی مستقیم

د ) قدرت ارتباط با نقاط دور و متعدد

2 – پیشرفت های نرم افزار :

الف ) هماهنگی بسشتر با سخت افزار

ب ) هماهنگی بیشتر با سیستم عامل

ج ) پیشرفت در زبان های برنامه نویسی و به کار گیری زبان های سطح بالای برنامه نویسی

3 – عملیات و بهره برداری :

الف ) استفاده از روش ها ی پیوسته و بازده فوری

ب ) اجرا همزمان چند برنامه با یکدیگر

کامپیوتر های نسل چهارم :

     در اوایل سال 1970 تکنیک های جدید تری در ساخت و بهره گیری از کامپیوتر ها به کار گرفته شد که بسیاری از دست اندر کاران آن را نسل چهارم نامیدند . مهمترین تغییرات سخت افزار چهارم به کار گرفتن مدار های مجتمع با تراکم زیاد و خیلی زیاد بود . در نسل سوم از تراکم SSI و MSI یعنی تراکم کم و تراکم متوسط و اما در نسل چهارم از تراکم LSI و VLSI و ULSI یعنی تراکم بالا ، خیلی بالا و فوق العاده بالا بهره می گیرند . نسل چهارم همچنین از حافظه ی نیمه هادی ، میکرو پروسسور ، سیستم محاوره ای ، پردازش با ارتباط مستقیم و شبکه های کامپیوتری بهره جست .

مشخصات کلی کامپیوتر های نسل چهارم :

1 – استفاده از تراکم بالا و خیلی بالا و فوق العاده بالا

2 – استفاده از حافظه ی نیمه هادی

3 – به کار رفتن میکرو پروسسور

4 – استفاده از سیستم محاوره ای

5 – پردازش با ارتباط مستقیم

6 – به وجود آمدن شبکه های کامپیوتری

کامپیوتر های نسل پنجم :

     نسل پنجم کامپیوتر ها که ایده ی آن اولین بار توسط ژاپنی ها در سال 1980 مطرح شد ، ساخت کامپیوتر هایی را پیشنهاد می کنند که می توانند بیاموزند ، استنباط کنند و تصمیم بگیرند و به عبارت دیگر رفتاری داشته باشند که معمولاً  در حوزه ی منطق و استدلال خاص انسان قرار دارد و یا به عبارت ساده تر هوشمند باشند . در این نسل از مدارهای مجتمع با مقیاس فوق العاده بالا استفاده خواهد شد .

کامپیوتر های نسل ششم :

     بعد از تحقق بشر در ساخت کامپیوتر های هوشمند ایده ی آتی انسان ، طراحی کامپیوتر هایی خواهد بود که مدار های داخلی شان کپی برداری عینی از مغز انسان خواهد بود .

در ساخت و توسعه و تکمیل کامپیوتر ها دو عامل مهم نقش به سزایی داشته اند که عبارتند از

1 – ریاضیات

2 – الکترونیک

که بدون وجود آن ها امکان پیشرفت در زمینه ی مهندسی کامپیوتر به وجود نمی آمد.

چكيده چه چيز مي‌تواند يك پروسه توليد نرم‌افزار را توصيف كند؟ آيا منظور از پروسه، آماده‌سازي نرم‌افزار صرفاً براي ارائه در بازار است؟ مسلماً در هر كاري وجود يك سامانه و فرايند كاري ضروري است؛ ولي چه چيزي مي‌تواند موجب ايجاد سرعت و كيفيت در فرايند توليد يك نرم‌افزارشود؟ لزوماً طراحي و پياده‌سازي يك فرايند يكپارچه و منطقي مي‌تواند چنين نتيجه‌اي در بر داشته باشد. بدين منظور امروزه از روشي استفاده مي‌شود كه اصطلاحاً RUP ناميده مي‌شود. به حداقل رساندن حجم پروسه توليد يك نرم‌افزار همزمان با حفظ كيفيت و صرفه‌جويي در زمان از مهمترين ويژگي‌هاي اين روش مي‌باشند. معمولاً براي يك شركت توليد نرم‌افزار، سرعت عمل به موقع براي پاسخ‌گويي به تقاضا و شرايط اجتماعي اهميت دارد، اما گاهي اين شتابزدگي سبب فدا شدن كيفيت مي‌گردد. RUP با ارائه يك چارچوب منطقي علاوه بر تعيين زمانبندي مناسب، كيفيت مورد نظر توليد كننده و استفاده كننده نرم‌افزار را تأمين مي‌نمايد. در اين مقاله ضمن مروري بر RUP به عنوان روش يكپارچه توليد نرم‌افزار، قابليت‌هاي آن در افزايش سرعت توليد نرم‌افزار و حفظ كيفيت آن برشمرده مي‌شوند. 

1- مقدمه

يك پروسه چابك، پروسه‌اي است كه هميشه آماده در آغوش كشيدن درخواستهاي جامعه بوده و اين درجه از سازگاري را دارا باشد. بنابراين منظور از سرعت عمل، فقط كاستن از حجم پروسه توليد نرم‌افزار يا سرعت ارائه آن به بازار نيست؛ بلكه منظور، انعطاف‌پذيري و حفظ کيفيت است. مطلبي كه در اين مقاله قصد توضيح آن را داريم اين است كه RUP 1 ساختاري پروسه‌اي (چيو 2000) است كه امكان انعطاف‌پذيري را براي توليد‌كنندگان نرم‌افزار فراهم مي‌آورد.

منظور از RUP چيست؟ در اين مقاله از چند منظر به RUP خواهيم پرداخت:

• RUP يك پروسه توليد نرم‌افزار است.
• RUP مجموعه‌اي از تجربيات بسيار عالي توليد نرم‌افزار را كه در عمل با آنها برخورد شده است، در خود دارد.
• RUP همانند يك محصول نرم‌افزاري به بازار ارائه شده و به فروش مي‌رسد با اين تفاوت كه RUP اولين ساختار توليد نرم‌افزار را ارائه داده و گام نخست را در اين زمينه برداشته است.

2- RUP چيست؟

با پيشرفت تكنولوژي‌هاي مرتبط با كامپيوتر، نياز هر چه بيشتر به گسترش علم نرم‌افزاري نيز احساس مي‌شد كه با پيدايش متدولوژيهاي همانند SSADM 2 و روش آبشاري3 (چيو 2000) ‎آغاز شد. در ابتدا، اين روشها مناسب بود و جوابگوي نيازهاي آن زمان بودند ولي با افزايش داده‌ها و پيدايش مفاهيمي همچون شبكه، وب و غيره ديگر كارآيي لازم را جهت پياده‌سازي و هدايت پروژه‌هاي نرم‌افزاري نداشتند. پس مفاهيم برنامه‌نويسي شيءگرا پا به عرصه وجود گذاشتند و در سال 1991 بطور جدي مورد مطالعه و بحث قرار گرفتند. استفاده از اين روشها و متدهاي برنامه‌نويسي، قدرت و انعطاف بسياري را به برنامه‌ها داد و شركتهاي نرم‌افزاري توانستند با كاهش هزينه‌ها و بهينه‌سازي كدهاي خود، نرم‌افزارهاي قويتري را به بازار عرضه كنند ولي اين روش جديد نيز نياز به مديريت و يكپارچگي داشت. پس روشها و متدولوژيهاي جديدي مطرح شد كه شامل Booch، OMT، OSE و ... مي‌باشند. در سال 2000 شركت Rational روشي را تحت عنوان RUP مطرح ساخت (گروه كاسميك 2003ب) كه بعد از روش MSF شركت مايكروسافت به دنياي نرم‌افزار عرضه شد و امروزه از طرفداران بسياري برخوردار است. فرايند يكپارچه Rational در اصل يك متدولوژي است كه در جهت كنترل و انجام پروژه‌هاي نرم‌افزاري در نظر گرفته شده است. در اصل اين چارچوبي در جهت انجام صحيح و موفق پروژه‌هاي نرم‌افزاري مي‌باشد كه كليه مراحل انجام يك پروژه كه با معماري و آناليز سازمان شروع شده و به تست نرم‌افزار و ارائه Gold Release ختم مي‌شود را در بر مي‌گيرد (گروه كاسميك 2003 الف).

چرا RUP را يک فرايند يکپارچه مي‌گويند؟ به سه علت RUP را يكپارچه مي‌نامند:

• اين متدولوژي از يكپارچه‌سازي سه متدولوژي معروف ديگر بوجود آمده است كه شامل Booch، OMT و OSE مي‌باشد.
• از UML4 در جهت كارهاي خود استفاده مي‌كند. در واقع مي‌توان گفت UML خود ثمره RUP مي‌باشد و اين خود بسيار خوب است كه متدولوژيي با خودش گسترش يابد (گروه كاسميك 2003الف). مفاهيمي از قبيل Object، Class و ... مفاهيم ساده و ثابتي هستند ولي قبلاً متدولوژيها علامتهاي خاصي داشتند كه اكنون همه آنها يكسان شده‌اند.
• در داخل RUP يك چارچوب توليد نرم‌افزار است كه ما آنرا براي سازمان و پروژه خود بومي مي‌كنيم و مي‌توان گفت كه در واقع يك قالب فرايند5 است.

شكل 1 ساختار اصلي RUP را مشخص مي‌كند. اگر در بعد زمان به آن نگاه كنيم شامل 4 فاز مي‌باشد و اگر در هر لحظه به آن نگاه كنيم شامل 9 قالب خواهد بود.





شکل 1. ساختار اصلي RUP

3- خصوصيات RUP چيست؟

• RUP مبتني بر نوعي معماري است كه به اجزاء اصلي مي‌پردازد ولي طراحي به جزئيات نيز وارد مي‌شود. همچنين مي‌توان گفت معماري يكسري اجزا و ارتباط بين آنها است كه سيستم را مي‌سازد و ما را به سمت توسعه مؤلفه‌محور6 راهنمايي مي‌كند.
• ويژگي Usecase Driven: يكي از مشكلات OOA اين بود كه مي‌گفتند با هر روشي تبديل و كار كنند و بعد بتوان آنرا به شيءگرا تبديل كرد. يعني مثلاً پروژه SSADM را طراحي كرده و بعداً به شيءگرا تبديل نمود. ولي آن عقيده اشتباه بود و حتماً تحليل شيءگرا بايد صورت بگيرد. خصوصيت خوب شيءگرا كه در ديگر روشها نمي‌باشد اين است كه نوتاسيوني كه استفاده مي‌شود (بوچ، رامباق و جاكوبسون 1999) در همه مراحل يكي است يعني مفاهيمي از قبيل شيء، كلاس، روابط كلاسها و ... در تمامي مراحل يكي است. اهميتي كه Usecase Driven دارد اين است كه با زبان مشتري نوشته مي‌شود. مشتري مي‌تواند آنرا بفهمد و بسيار مناسب براي تشخيص نيازمنديهاي سيستم مي‌باشد. در بخش تحليل و طراحي از روي Usecaseها تحليل و طراحي انجام مي‌دهيم و مسائلي مانند مديريت پروژه نيز تحت تاثير Usecaseها هستند كه ما آنها را دسته‌بندي كرده و مديريت مي‌كنيم. همچنين راهنماهاي سيستم هم تحت تاثير Usecaseها (كراچتن 2000، 298) ايجاد مي‌شوند.
• ويژگي Incremental: به معني آن است که پروژه بصورت چهار مرحله حلقه‌اي جلو مي‌رود ولي در هر مرحله چرخش يك دسته از Usecaseها كامل و آماده استفاده مي‌شود و كليه اين كارها در 9 جريان كار7 كه در شكل 1 مشخص شده بود، قابل مشاهده است.

4- ديدگاه اوليه درباره RUP

ديدگاهي كه RUP بر اساس آن طراحي شده، به گونه‌اي است كه محدوده وسيعي از اهداف را پوشش دهد تا ضمانت اجرايي جهت انطباق با موارد زير حاصل شود (كراچتن 2003):

• ابعاد پروژه
• حوزه كاربردي برنامه (سيستمهاي تجاري يا سيستمهاي فني)
• زمينه‌هاي تجارت (توسعه خانگي، توسعه محصولات، فروشندگان نرم‌افزار مستقل، توسعه قراردادي).

همانند هر ساختار پروسه‌ ديگري، RUP نيز روش سيستماتيكي را براي به دست آوردن، سازماندهي و ارائه راهكارهاي مهندسي نرم‌افزار در اختيارتان قرار مي‌دهد. RUP براي سازماندهي راهكارها، بر يك مدل پروسه‌ ساده و کاملاً زيربنايي استوار شده است كه توضيح اين امر در قالب چند مقاله يا كتاب نمي‌گنجد.

با اين وجود، ساختار پروسه مزبور را نمي‌توان به يك ظرف خالي تشبيه نمود. اين ساختار از قبل توسط حجم عظيمي از پروسه‌هاي راهكاري كه قبلاً در پانزده سال گذشته توسط مليت‌هاي مختلف تحصيل شده است و با شركت Rational ارتباط داشته‌‌اند (افرادي كه قبلاً اين شركت آنها را به خود جذب كرده و برخي از شركاي اين شركت نظير IBM ، HP و BEA (كراچتن 2003)) انباشته گرديده‌ است. RUP مجموعه محدود و بسته‌اي نيست كه به منظور كاربردهاي عمومي منتشر شده باشد و پاسخ يا راه‌حل تمامي مشكلات توسعه نرم‌افزاري را دربرگيرد؛ بلكه ساختار RUP ساختار بازي است كه به منظور استنتاج بايد شاخه‌هاي آنرا دنبال كنيد و اين ساختار سالانه دوبار روزآمد مي‌گردد. ساختار RUP تصفيه شده است و پشتيباني ابزاري و مندرجات آن نيز توسعه يافته‌اند.

از يك سو، گروه توسعه پروسه شركت Rational، امر به روز سازي محتويات RUP را همگام با مقتضيات فن‌آوري و بازخوردهايي كه كاربران اين ساختار ارائه مي‌دهند، به عهده دارند و از سوي ديگر شركاي متعدد اين شركت و افرادي كه RUP را براي استحصال و سازماندهي فرايندهاي راهكاري خود پذيرفته‌اند و از آن براي اهداف مربوط به خود استفاده مي‌كنند، ساختار ارائه شده توسط شركت Rational را تبليغ نموده و آنرا را تكميل مي‌كنند.

ساختار RUP پيرامون چند منطق ساده و مرتبط به هم سازمان‌دهي شده است:

• RUP نقشهايي را تعريف مي‌كند كه بايد در پروسه وجود داشته باشد و بر مبناي آن، صلاحيتها، تخصصها و مسئوليتهاي افرادي كه بايد پيشرفت پروژه را محقق سازند، مشخص مي‌شود.
• RUP كارهايي را كه هر يك از افراد بايد در عمل انجام دهند، به طور گام به گام تشريح مي‌كند.
• اين عمليات با استفاده از ابزارهايي واقعي مانند مدل‌ها، كدها، اسناد و گزارشها اداره مي‌شوند.
• در RUP به وفور با راهنماييهاي مربوط به نقش‌هايي كه افراد بايد به عهده بگيرند، فعاليتهايي كه بايد انجام شوند و مصنوعات مورد نياز برخورد خواهيد نمود كه در قالب خطوط راهنما، الگوها، مثالها و معلمهاي ابزاري ارائه مي‌شوند كه چگونگي به وقوع پيوستن دسته‌اي از فعاليتها توسط يك ابزار بخصوص را شرح مي‌دهند.
• تمامي اين المانهاي توصيف پروسه در قالب سامانه‌هايي سازماندهي شده‌اند.

RUP مقدماتي نه سامانه، بيش از چهل نقش و صد محصول را تعريف مي‌كند و حاوي بيش از هزار صفحه راهنما است. همچنين مي‌توانيد به پروسه‌هاي الحاقي متعددي كه وظايف و مندرجات بيشتري را به RUP اضافه مي‌كند، دسترسي پيدا كنيد. برخي از منتقدين RUP آنرا پروسه‌اي بسيار سنگين تصور نموده و آنرا به كرگدني تشبيه مي‌كنند كه توان انجام تعداد نامحدودي عمل غير معمول را براي شما فراهم مي‌آورد؛ با اين وجود نگاه ما به RUP همانند لوح باشكوهي از معارف است كه مي‌توانيد آنچه را كه نياز داريد، از داخل آن برگزينيد.

اجازه بدهيد مقايسه‌اي انجام دهيم. اگر فرهنگ لغات مناسبي از 800 لغت را انتخاب كرده باشيد، مي‌توانيد در خيلي از نقاط دنيا و در بسياري شرايط، گليم خود را از آب بيرون بكشيد؛ ولي با انتخاب فرهنگ لغات حجيمي چون Webster ، اولاً هيچ‌كس شما را مجبور به استفاده از لغاتي كه در فرهنگ لغات وجود دارد نمي‌كند، ثانياً مي‌توانيد سطح لغات محفوظي خود را براي انطباق با وضعيتهاي مختلف ارتقا ببخشيد و ثالثاً مي‌توانيد فرهنگ لغات خود را بهبود دهيد. فرهنگ لغت800 لغتي بايد فقط زيرمجموعه‌اي از يك فرهنگ لغات باشد.

5- انعطاف‌پذيري RUP و انطباق با آن

RUP يك اصل عقيدتي يا يك آيين مذهبي نيست. ساختار RUP ساختار خشكي نيست كه بخواهد همه چيز را براي توليد نرم‌افزار در قالب خود درآورد. نيازي نيست كه حداقل چهل نفر را براي تكميل پروسه‌اي كه چهل نقش در آن تعريف شده است، به خدمت بگيريد و نيازي نداريد كه بيش از صد محصول مختلف را پرورش دهيد. اگر سعي خود را به انجام اين كار معطوف سازيد، خيلي زود در معرض آشفتگي قرار خواهيد گرفت. اين المانها در RUP و در فرم الكترونيكي (كراچتن 2003) براي فراهم‌آوردن انعطاف‌پذيري مورد نياز براي انطباق با تقاضايي ارائه شده‌اند كه به شرايط محيطي كه درآن به سر مي‌بريد، بستگي دارد.

RUP تمرينات توليد نرم‌افزار ثابت شده فراواني را در بردارد. شركت Rational ميدان ديد بالايي را براي موارد زير، ارائه مي‌دهد:

• توسعه مكرر
• مدل‌سازي بصري
• مديريت ملزومات تغييرات كنترل
• بازبيني مداوم كيفيت
• استفاده از معماري بر مبناي اجزا

همچنين URP بر مبناي ديگر اصول كليدي ديگري كه كمتر قابل مشاهده هستند و ساده‌تر به محاق فراموشي سپرده مي‌شوند، استوار شده است كه فقط براي يادآوري اشاره‌اي به آنها مي‌نماييم (جنر 2002):

• منحصراً آنچه را كه مورد نياز است، پرورش دهيد.
• روي نتايج ارزشمند تمركز كنيد، نه روي چگونگي حصول نتايج
• كاغذبازي را به حداقل برسانيد.
• انعطاف‌پذير باشيد.
• از اشتباهات خود عبرت بگيريد.
• به طور منظم، مخاطرات محتمل را مورد بازبيني قرار دهيد.
• براي پروسه موردنظر معيارهاي قابل اندازه‌گيري و علمي را بدون موضع‌گيري شخصي استوار كنيد.
• از گروه‌هاي كوچك و توانمند استفاده كنيد.
• طرحي را در ذهن داشته باشيد.

ذهنيت كليدي در سازگار شدن و سازگار كردن RUP قالب توسعه8 مي‌باشد. يك قالب توسعه نمونه‌اي از RUP است كه براي پروژه ويژه‌‌اي كه مد نظرتان است، مناسب باشد. با مراجعه به ساختار RUP به توضيح پروسه‌اي دست‌ مي‌يابيد كه موارد زير را تعريف نموده و شناسايي مي‌كند (جنر 2002):

• چه چيزي توسعه داده خواهد شد؟
• به چه مصنوعاتي واقعاً نياز داريم؟
• چه الگوهايي بايد مورد استفاده قرار بگيرند؟
• كدام مصنوعات در حال حاضر وجود دارند؟
• به چه نقش‌هايي نياز داريم؟
• چه فعاليتهايي انجام خواهند شد؟
• كدام خطوط راهنما، استانداردهاي پروژه و ابزارهايي مورد استفاده قرار خواهند گرفت؟

6- نتيجه گيري

از آنچه گذشت در مي‌يابيم اولاً در حال حاضر تنها روش توسعه نرم‌افزاري که مورد پذيرش در عرصه جهاني است، RUP مي‌باشد. ثانياً اين روش علاوه بر ساماندهي به فرايند توليد نرم‌افزار از دو بعد زمان و کيفيت، به لحاظ برخورداري از انعطاف‌پذيري بالا در صورت کاربرد و پياده سازي صحيح مي‌تواند سبب تسريع فرايند توليد و توسعه نرم‌افزار و تأمين کيفيت مورد نظر در نرم‌افزار گردد و نهايتاً اين که يکي از مهم ترين ويژگي‌هاي RUP اين است که قابليت توسعه و تغيير نرم‌افزار ها را بر اساس تغيير نيازهاي کاربران و نيز تغيير فناوري، از قبل پيش بيني نموده است.

ابتدا در RUN کلمه dxdiag را تایپ می کنیم

با فشردن کلید اینتر پنجره DirectX diagnostic tools باز میشود

در بخش system شما میتوانید مشخصاتی از قبیل مقدار رم ، قدرت سی پی یو یا پروسسور یا پردازشگر ، نوع ویندوز ، نام کامپیوتر ، نام شرکت تولید کننده کامپیوتر را مشاهده کنید. در بخش Display  هم میتوانید جزئیات کارت گرافیک خود را مشاهده کنید. در بخش های بعدی هم میتوان مشخصات کارت صدای خود را ببینید.

برای دیدن حافظه کارت گرافیک کامپیوتر خود در ویندوز ویستا کافی هست تا روی صفحه دسکتاپ کلیک راست کنید و گزینه personalize را انتخاب کنید سپس روی display settings کلیک کنید. در پنجره باز شده روی Advanced settings کلیک کنید و سپس به بخش Adapter بروید. در بخش Video memory مشاهده خواهید کرد که حافظه اصلی کارت گرافیک شما که برای اجرای بازی های کامپیوتر بسیار مهم است چقدر است. اگر در این بخش چیزی ندیدید به این معنا هست که کارت گرافیک شما درست روی کامپیوترتان نصب نشده که باید سی دی مربوط به کارت گرافیک را درون کامپیوترتان قرار دهید و درایور آن را نصب نمایید.

راه دیگر دیدن مشخصات کامپیوتر کلیک راست کردن روی Computer و زدن دکمه Propertise میباشد که البته در اینجا مشخصات قسمت های اصلی کامپیوتر را خواهید دید و خیلی وارد جزئیات نمی شود.

با انجام چند کار مي‌توان ويندوز xp را به‌صورت خودکار برروي سيستم نصب کرد به گونه‌اي که در حين نصب سوالي از کاربر نپرسد، حتي شماره سريال ويندوز! 

مسلم عزتي - کارشناس مهندسي نرم‌افزار، با بيان اين مطلب اظهار كرد: هنگامي که قصد نصب ويندوز را داريد، در حين نصب لازم است سوالاتي پيرامون نام رايانه، نوع رزولوشن، کلمه عبور Admin، شماره سريال ويندوز و ... را پاسخ دهيد که اين مساله باعث مي‌شود، دقايقي طولاني را کنار سيستم باشيد تا نصب ويندوز به مراحل نهايي نزديک شود. 

وي افزود: با استفاده از ابزاري که در سي دي ويندوز xp در فولدر support قرار داده شده، آن هم در يک فايل Cab به راحتي نسبت به نصب خودکار ويندوز اقدام کنيد. 

1- در سي دي ويندوز xp به مسير زير مراجعه کنيد؛ support\tools\ 

2- فايل deploy.cab را برروي يکي از درايوهاي هارد کپي كنيد. سپس آن را باز کرده (از طريق برنامه zip magic يا winzip يا در خود ويندوز xp اگر برروي فايل کليک کنيد باز مي‌شود) و فايل setupmgr.exe را از درون اين فايل cab کپي کرده و درون يک درايو از هارد کپي کنيد. 

3- برروي setupmgr.exe کليک کنيد. پنجره‌اي باز مي‌شود؛ آنرا next کنيد. سپس گزينه زير را انتخاب کرده و next کنيد: Create a new answer file 

4- مطمئن شويد که گزينه installation windows unattended علامت زده شده باشد سپس next کنيد. 

5- در اين صفحه نوع ويندوز خود را انتخاب كنيد؛ در اينجا ويندوز xp پروفشيونال را انتخاب کنيد، سپس next کنيد. 

6- گزينه Fully automated را علامت بزنيد و next کنيد. 

7- در اينجا صفحه Distribution Folder نمايش داده مي‌شود. در اين صفحه به شما اجازه داده مي‌شود که تعيين كنيد که آيا ويزارد يک پوشه توزيعي را برروي کامپيوترتان بسازد يا پوشه توزيعي را برروي درايو شبکه‌اي که شامل سورس فايل‌هاي ويندوز است ايجاد كند. 

وي يادآور شد: ساخت يک پوشه توزيعي نه تنها به شما اجازه نصب ويندوز بدون استفاده از cd را مي‌دهد بلکه اجازه افزودن فايل‌هاي اضافي (همانند درايورهاي قطعات) براي انجام يک نصب سفارشي را نيز مي‌دهد. اگر قصد انجام نصب خودکار را به دفعات زياد داريد و درايور يا پوشه مناسب را در اختيار داريد، مي‌توانيد از اين گزينه استفاده کنيد که مي‌توان گزينه زير را انتخاب کرده سپس next نماييد: No, this answer file will be used to install from a CD 

8- در اين صفحه گزينه مربوط به I Accept … را علامت زده و next کنيد. 

9- حال شما صفحه‌اي را مشاهده مي‌کنيد که با کمي دقت متوجه مي‌شويد گزينه هايي درون اين صفحه وجود دارند که شما در حين نصب ويندوز با آن برخورد مي‌کنيد. شروع به تکميل گزينه‌ها به دلخواه خود کنيد. 

10- بعد از اتمام کار گزينه finish را فشار دهيد، در اين قسمت مسيري براي ذخيره تنظيماتي که انجام داده‌ايد، در قالب يک فايل پرسيده مي‌شود. شما بايد نام فايل را که به‌صورت UNATTEND.TXT انتخاب شده به WINNT.SIF تغيير دهيد و يک نسخه برروي يک فلاپي ذخيره كنيد. 

11- از منوي FILE گزينه EXIT را انتخاب كنيد. 

12- اکنون شما فايل اصلي را ساخته‌ايد؛ فايل براي انجام عمليات نصب آماده شده اما ممکن است قبل از شروع عمليات مايل باشيد که نگاهي به محتويات فايل بيندازيد. (ممکن است بخواهيد پارامترهاي اضافه‌تري را نيز به فايل بيفزاييد. در صورت امکان با بخش HELP برنامه SETUP MANAGER مشورت‌هاي لازم را انجام دهيد.) 

او ادامه داد: براي اين کار فايل ساخته شده را در برنامه NOTEPAD باز نماييد. شما مي توانيد خطوط ديگري را نيز برحسب نياز براي فعاليت‌هاي ديگر مثل تعيين پارتيشن نصب ديسک سخت يا تبديل سيستم فايل به NTFS معين كنيد. جزئيات مربوط به چگونگي انجام اين کارها را مي‌توانيد در داخل فايل‌هاي کمکي موجود در داخل Deploy.CAB مشاهده كنيد. اگر در داخل فايل هرگونه تغييري را اعمال کرديد، فايل را ذخيره کرده و آن را ببنديد. 

13- فايل را برروي فلاپي ديسک کپي كنيد. سپس رايانه را از طريق سي دي راه‌اندازي کرده و فلاپي را در داخل درايو فلاپي قرار دهيد. ويندوز به‌صورت خودکار تنظيمات معين شده را مورد استفاده قرار مي‌دهد.

ابتدا Autoruns را با حجم تقريبي 600 کيلوبايت از آدرس زير در سايت مايکروسافت دانلود كنيد:

http://technet.microsoft.com/en-au/sysinternals/bb963902.aspx

 پس از دانلود فايل، آن را از حالت فشرده خارج کرده و برنامه را با دو بار کليک بر روي فايل autoruns.exe اجرا کنيد. 

پس از اجراي برنامه برروي دکمه Agree کليک کنيد تا وارد محيط برنامه شويد، اين برنامه داراي چندين تب است که در هر تب فايل‏هاي اجرا شده مربوط به هر مورد قابل مشاهده است. 

در تب Everything تمامي برنامه‏ها و فايل‏هاي فعال قابل مشاهده هستند، روش کار کلي نرم‏افزار به اين صورت است که اگر مي‏خواهيد يک نرم‏افزار و يا فايل، تنها در راه‏اندازي مجدد سيستم اجرا نشود تيک کنار آن را برداريد، دقت کنيد که در همان لحظه فعاليت برنامه متوقف نمي‏شود و پس از اولين Restart سيستم، فايل اجرا نخواهد شد. 

اما اگر مي‏خواهيد که فايل به هيچ وجه اجرا نشود و کاملا از ليست Autoruns پاک شود بر روي آن راست کليک کرده و سپس Delete را انتخاب کنيد. 

براي پي بردن به برنامه‏هاي ويروسي و تفکيک آن‏ها از برنامه‏هاي مربوط به ويندوز و برنامه‏هاي سالم ديگر، ذکر چند نکته ضروري است: 

اصولا برنامه‏هايي که در ستون‏هاي Publisher و Description داراي اطلاعاتي نباشند بسيار مشکوک به ويروس هستند، چرا که داراي هويت نيستند. 

اگر نام برنامه براي شما آشنا بوده با اطمينان نمي‏شود گفت که ويروس نيست. در بيشتر مواقع ويروس‏ها با نام‏هايي ظاهر مي‏شوند که بخشي از تشکيلات ويندوز تصور مي‏شوند، مانند Diskfix ،SearchHelper و …. 

ويروس‏ها معمولاً در تب Logon قرار مي‏گيرند (اما نه هميشه!)، پس همواره به تاريخ ايجاد و تغيير فايل‌ها که در Properties هر فايل در قسمت Modified درج مي شود توجه کنيد، اگر تاريخ ايجاد آن به چند روز پيش برگردد، بايد تا حد زيادي به آن مظنون شويد. 

به مسير فايل نيز نگاه کنيد، در اکثر مواقع ويروس‏ها در مسير C:\WINDOWS و يا C:\WINDOWS\system32 ذخيره مي‏شوند. به آيکون فايل در سمت چپ نام برنامه نيز نگاه کنيد، ويروس‏ها معمولا داراي آيکون‏هاي ويندوزي آشنا هستند. 

در پايان اگر هنوز مشکوک هستيد برروي آيتم مورد نظر در نرم‏افزار راست کليک کرده و برروي گزينه Search Online کليک کنيد تا هويت فايل به صورت آنلاين از طريق اينترنت بررسي شود. وقتي شما مطمئن شديد که مظنونتان ويروس است به ترتيب زير عمل کنيد؛ 

آيتم مورد نظر را در نرم‏افزار Autoruns پاک (Delete) کنيد. 

پروسه‏هاي مربوطه را در Task Manager با فشردن کليد End Proccess قطع کنيد. 

فايل‏هاي EXE و يا DLL که مسيرشان را قبلاً مشاهده کرديد، پيدا و پاک کنيد و يا به صورتي قرنطينه کنيد که نتوانند به صورت خودکار اجرا شوند؛ سيستم را Restart کنيد. 

هم‌چنين پس از Restart سيستم موارد زير را چک کنيد: 

در نرم‏افزار Autoruns ببينيد که آيتم‏هاي مورد نظر دوباره برگشتند يا خير. 

در Task Manager ببينيد پروسه‏هاي مربوط به ويروس وجود دارند يا نه. 

آيا رفتارهايي که شما را به ويروسي بودن سيستم‏تان مظنون کرد هنوز وجود دارند؟ (مانند ارورهاي مختلف). 

اگر پاسخ سوال‏هاي بالا منفي باشد بايد خوشحال باشيد که خودتان بدون آنتي ويروس سيستم‏تان را پاک‏سازي کرديد!

به طور کلي در زمان برنامه نويسي در شرکتهاي معتبر که نرم افزار آنها مي تواند در کشورهاي مختلف فروش داشته باشد، از استانداردهايي استفاده مي کنند که توسط آن مي توان به راحتي زبان يک برنامه را به دلخواه تغيير داد. 
به طور مثال يکي از معروفترين برنامه ساخته شده به اين روش، يا بهتر است بگوييم سيستم عامل، همان ويندوز مي باشد. مايکروسافت با بهره گيري از قانون Resource String تمامي فايلهاي ويندوز را به اين روش کامپايل کردند که در زماني که احتياج به يک زبان خاص بود، تنها با عوض کردن جملات و نوشته ها، آن فايل از نظر زبان تغيير کند. 

به طور کلي ويندوز و يا اکثر برنامه هاي معروف از فايلهاي با پسوند DLL جهت ذخيره اطلاعات لازم برنامه استفاده مي کنند. البته اين نوع فايلها توضيحات بسيار مفصلي دارند که ما فقط به بحث زبان آن مي پردازيم. 
يکي از قسمتهايي که در اين فايلها مي شود ذخيره ساخت، همان نوشته ها و جملات برنامه هستند. حال فکر کنيد يک برنامه 5 فايل DLL دارد که هر کدام داراي يک زبان مختلف مي باشند. البته اين بحث فقط مربوط به فايلهاي DLL نمي باشد و فايلهايي نظير EXE را نيز شامل مي شود. 

حال اگر بتوانيم به روشي اين نوشته ها را به زبان فارسي تبديل کنيم، فايل مورد نظر به زبان فارسي مي شود. البته فارسي ساختن يک فايل به همين راحتي هم نيست. چون همان طوري که ميدونيد زبان فارسي از سمت راست به چپ است در حالي که اکثر زبانهاي دنيا از سمت چپ به راست مي باشند. (غير از ژاپني) 
حال بياييد ببينيم چگونه ميتونيم با ساده ترين روش اين جملات رو فارسي کنيم؟ خوب مسلما” راحت ترين راه، استفاده از يک برنامه آماده مي باشد. 
برنامه Resource Hacker را از آدرس زير دانلود و نصب کنيد: 
http://www.soft32.com/Download/Free/Resource_Hacker_340/4-3568-1.html 
اين برنامه بسيار سودمند است. بسياري از برنامه نويسان جهان جهت ساخت فايلهاي Resource خود از اين برنامه استفاده مي کنند. پس از نصب اين برنامه آن را باز کنيد و کار خود را با فارسي کردن اولين فايل ويندوز شروع مي کنيم. به خاطر داشته باشيد که شما مي بايست يک ويندوز جهت تايپ فارسي براي اين قسمت داشته باشيد. برنامه Resource Hacker به لحاظ 32 بيتي بودنش ميتونه تقريبا” 90 درصد فايلهاي ويندوز رو ويرايش کنه. پس اعمال زير را يک به يک انجام دهيد: 

1) برنامه Resource Hacker را اجرا کنيد. 
2) سپس از منوي File گزينه Open را انتخاب نماييد تا پنجره مربوط به گشايش فايل ظاهر شود. 
3) سپس به شاخه ويندوز (به طور مثال C:Windows) برويد و يکي از فايلهاي اجرايي، مانند ماشين حساب ويندوز را باز کنيد. اين فايل با نام Calc ديده مي شود. (در برخي از ويندوزها مانند ويندوز XP اين فايل در شاخه سيستمي ويندوز قرار دارد، به طور مثال C:WindowsSystem32) 
4) حال در سمت چپ، گزينه String Table را باز کنيد. اين همان قسمتي است که شما مي بايست در تمامي برنامه ها، جهت فارسي کردن فايلها ويرايش نماييد 
5) يکي ديگر از قسمتهايي که مي توان تغيير داد، منوي برنامه ها مي باشد که به راحتي مي توانيد از سمت چپ انتخاب نماييد. حال کار خود را با فارسي کردن يک منو ادامه مي دهيم. پس از انتخاب Menu از سمت چپ، گزينه با کد 307 را فارسي مي کنيم. در انتها دکمه Compile Script را فشار دهيد و فايل را ذخيره نماييد 
6) حال برنامه ماشين حساب ويندوز خود را اجرا کنيد و نتيجه را ملاحظه فرماييد. 

خوب اين روش بسيار ساده و مقدماتي براي فارسي کردن فايلها مي باشد. به خاطر داشته باشيد اين برنامه، و برنامه هاي شبيه اين مي توانند فايلهاي کامپايل شده به صورت Resource را ويرايش کنند که معمولا” با پسوندهايEXE ، DLL ،OCX ،CPL ،SCR و … شناخته مي شوند. اين را هم بدانيد که بسياري از فايلهاي ديگر نيز از اين نوع فايلها مي باشند و تنها با تغيير دادن پسوند آنها مي توان اين نوع فايلها را نيز ويرايش کرد. به طور مثال فايلهاي Theme ويندوز از نوع همان DLL مي باشند. 

البته به ياد داشته باشيد که اين برنامه همه فايلها را نمي تواند فارسي کند، مثلا خيلي از بازيها. 
ضمنا” به عنوان يک خواهش جدي از شما مي خواهم قبل از فارسي کردن هر فايل، از آن ، يک فايل Backup تهيه کنيد و در صورتي که آشنايي بسيار کم به کامپيوتر داريد، از ويرايش فايلهاي ويندوز جدا” خودداري کنيد. 
در صورتي که فايلهاي ويندوز را به اشتباه فارسي کنيد، ويندوز ديگر قادر به شناسايي آنها نمي باشد لذا ويندوز درست اجرا نمي شود و در برخي مواقع مجبور به نصب دوباره ويندوز مي شويد!

 حافظه‌های فلش با اندازه‌ها و طرح‌های بسیار متنوع به جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی ما تبدیل شده ‌است. این وسایل کوچک و بسیار کاربردی به لطف فراگیر بودن پورت USB در همه جا کاربرد دارد؛ خانه، محل کار، داخل خودرو، دانشگاه و خلاصه هر جای دیگری می‌توان از این حافظه‌ها استفاده کرد و بیراه نیست اگر بگوییم این حافظه‌ها تا حد زیادی نیاز ما به دیسک‌های CD و DVD را برطرف کرده‌ است.

نوع USB فقط یکی از مدل های موجود برای حافظه های فلش بوده و دوربین های دیجیتال و گوشی های موبایل نیز از کارت های حافظه فلش بهره مند شده اند. پس بد نیست کمی بیشتر با حافظه های فلش آشنا شده و با ساختار آنها آشنا شویم. قبل از هر چیز خوب است بدانید واژه «کول دیسک» که برخی برای اشاره به حافظه های فلش به کار می برند، در واقع نام تجاری یکی از اولین حافظه های فلشی بود که وارد بازار ایران شد و شهرت خوبی یافت، اما اکنون از صحنه روزگار محو شده است! پس سعی کنید از عبارت حافظه فلش USB برای این محصولات استفاده کنید.

ساختار

ابعاد کوچک حافظه های فلش نشان دهنده این است که این وسایل نباید ساختاری پیچیده داشته باشد. به طور کلی و به زبان ساده، یک حافظه فلش دارای چیپست حافظه، کنترلر و پورت اتصال است.

پورت شما می تواند USB یا از اتصالات مخصوص کارت های حافظه SD،microSD ،MMC یا مدل های دیگر باشد. کنترلر، پلی میان پورت و حافظه بوده و مدیریت نقل و انتقال اطلاعات را به عهده دارد. حافظه ذخیره سازی نیز که به آن حافظه NAND Flash می گویند، محل ذخیره سازی اطلاعات است. این حافظه دارای ظرفیت های مختلفی است و سرعت انتقال اطلاعات در آن می تواند، متغیر باشد. در برخی موارد، کنترلر و حافظه با یکدیگر جمع شده و در برخی دیگر از حافظه های فلش که از فناوری COB (Chip On Borad) در آنها استفاده شده است، همه چیز روی یک بورد جمع می شود.

حافظه های ساخته شده با این فناوری عموما اندازه ای بسیار کوچک و ضخامتی کم دارد، پس انتظار سرعت انتقال اطلاعات بالا از آنها نداشته باشید! سرعت انتقال اطلاعات به سه جزء اصلی ذکر شده وابسته است. اگر حافظه ذخیره سازی سریع باشد، کنترلر قدرتمندی با قابلیت پشتیبانی از فناوری های جدید انتقال اطلاعات داشته و از پورت سریع USB 3.0 نیز پشتیبانی کنید، می توانید سرعت انتقال اطلاعات بالا (و البته قیمت بالاتر) را انتظار داشته باشید.

در مورد حافظه های سریع، عموما سازندگان حداکثر سرعت انتقال اطلاعات را روی محصولات خود ذکر می کنند که البته ممکن است در عمل به دست نیاید در مورد حافظه های USB 2.0 سریع، سرعت خواندن و نوشتن می تواند به حدود 10 تا 35 مگابایت در ثانیه برسد. در مورد حافظه های معمولی USB 2.0 و مدل های COB، سرعت خواندن و نوشتن به ترتیب حدود 20 و 5 مگابایت در ثانیه است که برای انتقال فایل های حجیم اصلا مناسب نخواهد بود. در مورد حافظه های USB 3.0 نیز می توانید سرعتی بین 50مگابایت در ثانیه تا بیش از صد مگابایت در ثانیه را تجربه کنید.

باکلاس، بی کلاس

در مورد کارت های حافظه نیز ساختاری مشابه با حافظه های فلش USB وجود دارد، اما برای این سری از محصولات استانداردی به نام Class تعیین شده تا به شکل بهتری بیانگر سرعت انتقال اطلاعات در این محصولات باشد. حافظه Class 10 سریع ترین حافظه در میان کلاس های عرضه شده است و در مقایسه با یک حافظه معمولی کلاس 4 قیمتی بالاتر دارد.

بتازگی استاندارد جدیدتری به نام UHS نیز معرفی شده است که بیانگر سرعت بالاتر برای کارت های حافظه است و با نشان U روی کارت های حافظه نمایان می شود. استاندارد UHS مخفف عبارت Ultra High Speed بوده و اکنون نسخه UHS-I ارائه شده است که سرعت انتقال اطلاعات در آن می تواند حداکثر به 104 مگابایت در ثانیه برسد. (رسیدن به این سرعت به اجزای داخلی کارت حافظه و دستگاهی که از آن استفاده می کنیم بستگی دارد)

نشان دیگری که ممکن است روی کارت حافظه ببینید SDHC و SDXC است. در ابتدای ورود کارت های حافظه به بازار حجم آنها کم بود و دستگاه ها نیز با همین حجم کم روزگار سپری می کردند. با استانداردهای قدیمی امکان استفاده از کارت های حافظه با ظرفیت بیشتر (مانند 4 گیگابیت) وجود نداشت و به همین دلیل استاندارد SDHC معرفی شد که هم سرعت بالاتر و هم ظرفیت بیشتر را پشتیبانی می کرد. برای پشتیبانی از این کارت های حافظه دستگاه (مانند دوربین دیجیتال) شما باید از آن پشتیبانی کنید. SDXC نیز همانند SDHC برای پشتیبانی از حافظه های با سرعت و حجم بالاتر معرفی شده است. اگر یکی از دستگاه های دیجیتالی جدید را دارید، خیلی نباید نگران این دو عبارت باشید، زیرا به احتمال زیاد دستگاه شما از آن پشتیبانی خواهد کرد.

چه حافظه ای، چه کاری

همان طور که اشاره کردیم، انواع و اقسام حافظه های فلش موجود در بازار ممکن است خرید آنها را دشوار کند، اما در واقع انجام این کار چندان هم مشکل نیست و تنها کاری که باید انجام دهید، خرید آنها بر اساس نیازتان است. اگر یک دوربین دیجیتال قدیمی دارید که حجم هر عکس آن چندان زیاد نیست، نیازی هم به خرید یک کارت حافظه پرسرعت نخواهید داشت. کسانی که می خواهند عکس های پی درپی با دوربین گرفته و حجم اطلاعات بالایی را در هر لحظه به دوربین خود انتقال دهند به کارت های حافظه پرسرعت نیاز دارند. دارندگان گوشی های موبایل هوشمند پیشرفته نیز باید پول بیشتری خرج کرده و یک کارت حافظه سریع خریداری کنند تا با مشکل کند شدن گوشی در دسترسی به اطلاعات ذخیره شده روی کارت حافظه برخورد نکنند.

در مقابل اگر دانشجو هستید و کل کاری که انتقال می دهید انتقال فایل های مرتبط با درس و پروژه های دانشگاهی است، چندان به یک حافظه سریع و گرانقیمت نیاز ندارید و می توانید با یک نمونه معمولی نیز سر کنید. همچنین اگر حافظه فلش شما قرار است در خودرو مورد استفاده قرار بگیرد و موسیقی از روی آن پخش شود، بهتر است سراغ یک نمونه کوچک از سری حافظه های COB بروید. سرعت انتقال اطلاعات این حافظه ها برای پخش موسیقی در خودرو کاملا مناسب خواهد بود.

اصل، شبه اصل

خوشبختانه قیمت حافظه فلش یکی از مواردی است که می تواند راهنمای خوبی برای خرید این محصولات باشد. یک حافظه فلش سریع، گران قیمت است و یک حافظه فلش معمولی قیمت پایینی دارد. ظرفیت نیز روی قیمت تاثیرگذار است و با کمی گشت و گذار در قیمت ها بخوبی این مسأله را درک خواهید کرد. پس هیچ گاه به دستفروشی که در حال فروش یک حافظه 32 گیگابایتی به قیمت یک حافظه هشت گیگابایتی است اعتماد نکنید! این حافظه های فلش معمولا دارای ظرفیت 2 یا 4 گیگابایت است که با دستکاری نرم افزاری ظرفیت بالاتری را نمایش می دهد، اما یک بار نوشتن حجم زیادی از اطلاعات روی این حافظه فلش به طور کامل آن را از کار خواهد انداخت و شما هم پول و هم اطلاعات ارزشمند خود را از دست خواهید داد.

حفاظت و نگهداری

از آنجا که حافظه های فلش فاقد قطعه مکانیکی است، مقاومت بسیار بیشتری در برابر سقوط یا ضربه دارد. با این حال اتصالات داخلی آنها همچنان آسیب پذیر بوده و در برابر ضربات شدید ممکن است آسیب ببیند. در این میان حافظه های COB به علت ساختاری که دارد مقاومت بیشتری از خود نشان می دهد. (با این حال خم شدن همچنان می تواند به این سری نیز آسیب برساند) از دیگر توصیه هایی که شاید کمی عجیب به نظر برسد، توصیه به عدم اتصال حافظه فلش به پورت های USB جلوی کیس است. این توصیه از آنجا نشات می گیرد که بسیاری از کیس های ارزانقیمت (که خیلی از کاربران در اختیار دارند) دارای بورد بی کیفیت و اتصالات ضعیف در پورت های جلو بوده یا اتصال آن به مادربورد به درستی صورت نگرفته است. به همین دلیل ممکن است در زمان انتقال برق مورد نیاز برای حافظه های فلش، ثبات کافی وجود نداشته باشد و به اطلاعات و حافظه فلش آسیب برسد.

در نهایت فراموش نکنید قبل از جدا کردن حافظه فلش از سیستم از گزینه Safe Remove استفاده کنید یا مطمئن شوید که اطلاعات در حال رد و بدل شدن نیست. انجام ندادن این کار و جدا کردن حافظه فلش در حالی که اطلاعات در حال انتقال است می تواند به اطلاعات ذخیره شده روی حافظه فلش آسیب برساند و ممکن است مجبور به فرمت کردن حافظه فلش شوید.

فارنت: هارد درایوها هر روز بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شوند و با این وجود همواره این ترس را داریم که حافظه دائمی رایانه ما در حال پر شدن است و چند روز دیگر باید دیگر قید ذخیره کردن فایل در رایانه را بزنیم.

حتی اگر هاردی با بیشترین اندازه بازار را در اختیار داشته باشیم مطمئنا روزی فرا خواهد رسید که باید به فکر یک هارد دیگر باشیم اما واقعا راهی برای فرار از آن روز هست؟ اگر یک کاربر با حجم ذخیره‌سازی و دریافت فایل‌های متعدد روزانه از اینترنت باشید راه فراری برای آن روز نیست اما مطمئنا می‌توانید زمان آن را به تاخیر بیندازید، تا آنجا که حتی با آن روبرو نشوید.

مطمئنا راه‌هایی را که در مطلب این هفته برای باز کردن جای بیشتر در هارد رایانه شما به شما معرفی خواهیم کرد به کار شما خواهد آمد مخصوصا اگر از محدودیت‌هایی خاص برخوردار باشید مثلا لپ‌تاپی داشته باشید که هاردی کوچک‌تر از تصور این روزها داشته باشد.

ابتدائی‌ترین راه: Disk Cleanup

استفاده از قابلیت تمیز کردن دیسک در ویندوز یا همان Disk CleanUp است. سیستم عامل ویندوز بهترین و شاید راحت‌ترین راه را برای این موضوع در درون خود به کار گرفته است که می‌تواند فایل‌های غیرضروری را پیدا کرده و از بین ببرد.

برای دسترسی به این ابزار کافیست بر روی هر کدام از پارتیشن‌های خود در My Computer که نیاز به انجام این اقدام را در آن احساس می‌کنید کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید. سپس باید به سراغ دکمه Disk Cleanup بروید و با کلیک کردن آن به پنجره جدیدی که برای شما باز می‌شود توجه کنید.

گاهی اوقات باز شدن پنجره جدید امکان دارد چند لحظه‌ای طول بکشد چون به طور معمول ویندوز برای محاسبه مقدار فضایی که می‌تواند بر روی این پارتیشن برای شما خالی کند زمان نیاز دارد که این زمان به اندازه فضایی که در حال کار بر روی آن هستید بستگی دارد. خب بعد از باز شدن پنجره کافیست از میان لیست مواردی را که این ابزار در اختیار شما قرار داده بر حسب شرایط خود انتخاب کنید. چون در میان ان‌ها فایل‌هایی قرار دارند که احتمال دارد شما میلی به پاک کردن آن‌ها نداشته باشید.

البته عموما این فایل‌ها فایل‌های غیرضروری و کم اهمیت هستند و مواردی مانند فایل‌های در اصطلاح تمپ در میان آن‌ها دیده می‌شود. شما حتی می‌توانید مستقیم سراغ پاک‌کردن فایل‌های سیستمی غیرضروری سیستم خود بروید و با کلیک کردن بر روی دکمه Clean up system files فایل‌هایی که ویندوز سیستم شما حضور آن‌ها را غیرضروری تشخیص داده پاک کنید.

اگر هر دوی این موارد را انجام دادید می‌توانید سراغ فایل پشتیبان ویندوز هم بروید که برخی اوقات حجم بزرگی را اشغال می‌کند. این فایل یا فایل‌ها همان فایل‌های پشتیبانی هستند که سیستم در حال در اصطلاح Restore خود از آن‌ها استفاده می‌کند. اگر از کارکرد خوب سیستم خود مطمئن هستید می‌توانید با کلیک بر روی تب یا نوار More Options به سراغ این فایل‌ها بروید. در این برگه دو گزینه در اختیار شما قرار می‌گیرد که اولی برای پاک کردن برنامه‌هایی که به آن‌ها نیاز ندارید و گزینه دوم هم به پاک کردن همان فایل یا فایل‌های پشتیبان اختصاص دارد. اینجا دیگر تصمیم با خود شماست.

البته پیشنهاد مرتبط دیگر ما این است که اگر به داشتن چنین فایل‌های پشتیبانی واقعا نیاز دارید می‌توانید میزان فضایی را که به آن‌ها اختصاص می‌دهید کمتر کنید تا فضای کمتری از هارد شما اشغال شود. برای رسیدن به تنظیمات لازم در این خصوص می‌توانید با کلیک راست بر روی آیکون Computer گزینه Properties را انتخاب کنید و بعد به سراغ گزینه System Protection در کادر سمت راست و سپس دکمه Configure در پنجره باز شده بعدی بروید.

برنامه‌های همیشه گرسنه را پاک کنید

برخی اوقات برای استفاده چند ساعته و حتی یک باره از قابلیت‌های یک برنامه آن را نصب کرده‌اید و دیگر هیچ‌گاه سراغ آن برنامه‌ها نرفته‌اید. پیشنهاد ما این است که یک بار دیگر لیست برنامه‌های خود را در کنترل پنل و در برگه Program and features بروید. در این برگه با کلیک بر روی سرستون Size می‌توانید برنامه‌های خود را بر حسب اندازه مرتب کنید تا این برنامه‌ها را راحت‌تر شناسایی کنید. اگر این ستون را نمی‌بینید بر روی دکمه آپشن در قسمت بالا و سمت راست لیست کلیک کرده و گزینه Details view را کلیک کنید.

نکته اینکه برخی برنامه‌ها اندازه واقعی اشغال شده توسط خود را گزارش نمی‌کنند و احتمال اینکه فضایی بیشتر از فضای اعلام شده در این لیست را به خود اختصاص داده باشند و یا اینکه شما اصلا چیزی در ستون اندازه در برابر نام آن‌ها نبینید وجود دارد. این را گفتم حواستان باشد.

اندازه موجود بر روی هارد خود را آنالیز کنید!

برای اینکه دقیقا بدانید که این مقدار فضای اشغال شده بر روی هارد دیسک شما دقیقا به چه چیزهایی اختصاص پیدا کرده می‌توانید از برنامه‌های آنالیز هارد دیسک استفاده کنید. این برنامه‌ها هارددرایو شما را اسکن کرده و دقیقا به شما می‌گویند که چه فایل‌ها و یا فولدرهایی بیشترین فضا را به خود اختصاص داده‌اند. برنامه‌های زیادی در این زمینه وجود دارد اما ما به شما برنامه WinDirStat را پیشنهاد می‌کنیم که می‌توانید ان را از این لینک دریافت کنید.

بعد از اینکه هارد خود را با این برنامه اسکن کردید به شما دقیقا خواهد گفت که کدام فایل یا فولدر بیشترین فضا را بر روی هارد دیسک شما اشغال کرده است. بعد از شناسایی این فایل‌ها اگر فایل شخصی بود که می‌توانید مستقیما به سراغ ان فایل اشغالگر رفته و آن را پاک کنید اما اگر برنامه بود باید به سراغ حذف برنامه مورد نظر و Uninstall کردن آن از پنجره کنترل پنل بروید. این برنامه دقیقا می‌تواند بگوید که برنامه‌ها چه حجمی را اشغال کرده‌اند و بر خلاف قابلیت قبلی هیچ راه فراری از دست آن نیست.

پاک کردن حافظه موقت برنامه‌ها (Temporary Files)

استفاده از قابلیت Disk Cleanup همانطور که گفتیم ابتدائی‌ترین راه است اما بهترین راه نیست. این برنامه تنها می‌تواند به سراغ پاک کردن فایل‌های غیرضروری خود ویندوز و برنامه‌های پیش‌فرض آن برود اما از عهده پاک کردن حافظه موقت و فایل‌های غیرضروری برنامه‌های نصب شده شما مانند مرورگر اینترنتی فایرفاکس و یا کروم که استفاده از آن‌ها در میان کاربران هر روز در حال افزایش است برنخواهد آمد که ممکن است فضای بسیار زیادی در حد گیگابایت را دور از چشم شما به خود اختصاص دهند. (البته مرورگرها معمولا این فضاها را برای دسترسی هر چه راحت‌تر و سریع‌تر شما به وب‌سایت‌های اینترنتی در خود ذخیره می‌کنند اما خب وقتی چاره‌ای نباشد باید این راحتی را فعلا نادیده گرفت!).

برای پاک کردن این حافظه موقت و فایل‌های اضافی برنامه‌های زیادی موجود است اما ما به شما برنامه CCleaner را پیشنهاد می‌کنیم تا این اقدام با آسودگی خاطر و به طور کامل انجام شود. این برنامه فایل‌های اضافی برنامه‌هایی که شما خود آن‌ها را نصب کرده‌اید و ابزار Disk Cleanup ویندوز به آن‌ها دسترسی ندارد را پاک کرده و حافظه‌ای تر و تمیز به شما تحویل دهد. این برنامه که هفته‌های بعد در مورد آن بیشتر خواهیم نوشت را می‌توانید از این لینک دریافت کنید.

پاک کردن فایل‌های تکراری

برای اکثر ما پیش آمده که ناآگاهانه از برخی از فایل‌های درون رایانه خود چندین نسخه یکسان داشته‌ایم که در بیشتر واقع فراموش کرده‌ایم پس از انتقال آنها به جای جدید نسخه قبلی را پاک کنیم. پیشنهاد ما استفاده از برنامه‌هائیست که می‌توانند این فایل‌ها را پیدا کرده و شما را سر وقت آن‌ها بفرستند تا تصمیم مقتضی را در مورد آن‌ها بگیرید. در این خصوص برای فایل‌های عکس که معمولا بیشترین فضا را در رایانه‌ها اشغال کرده‌اند برنامه VisiPics را پیشنهاد می‌دهم که می‌توانید از این لینک دریافت کنید.

اما گاهی اوقات تنها مشکل ما در فایل‌های تصاویر نیست و دیگر فایل‌ها مانند فایل‌های موزیک نیز به قدر کافی در این زمینه مقصرند. در این زمینه یعنی یافتن فایل‌های تکراری در انواع مختلف می‌توانید روی برنامه dupeGuru حساب کنید که نسخه رایگان آن می‌تواند در یک زمان ۱۰ فایل تکراری را برای شما حذف و یا جابجا کند. این برنامه رایگان البته فایل‌های تکراری را به شما به صورت کامل نشان می‌دهد. این برنامه را می‌توانید از این لینک دریافت کنید.

حرف آخر: این‌ها گزینه‌هایی بود که به نظرمان رسید می‌تواند گزینه‌های خوبی برای رهایی شما از دست فایل‌های اشغالگر باشد. البته گزینه‌های دیگری هم وجود دارد که به مثابه یک حمله اتمی است که از جمله آن‌ها می‌توان به غیرفعال کردن قابلیت Hibernation و همان قابلیت پشتیبان گیری از ویندوز است که واقعا تنها در شرایط اضطراری به کار می‌آید.